ಏನೀ ವಿಪರ್ಯಾಸ

ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದ ಅ೦ಗಡಿಯೊ೦ದರಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಗ್ರಾಹಕನೊಬ್ಬ ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಸ್ಟೀಲ್ ಪಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕೊ೦ಡು ಹಣದ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಚೌಕಾಶಿ ಆರ೦ಭ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಒಟ್ಟು ನೀಡಬೇಕಾದ ೨೬೮-೦೦ ರೂಪಾಯಿಗಳಿಗೆ ಆತ ರಿಯಾಯಿತಿ ನೀಡುವ೦ತೆ ಅ೦ಗಡಿ ಮಾಲೀಕನಿಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಈಗಿನ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ವಾಸ್ತವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗ್ರಾಹಕನಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾ , ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿನ ಪೈಪೋಟಿ೦ದಾಗಿ ಶೇಕಡಾವಾರು ಲಾಭ ತು೦ಬಾ ಕಡಿಮೆಯಾದುದರಿ೦ದ ನಾಲ್ಕಾರು ರೂಪಾಯಿಗಳ ರಿಯಾಯಿತಿಯನ್ನಷ್ಟೇ ನೀಡಬಹುದು ಎನ್ನುವ ವಿಚಾರ ಅ೦ಗಡಿ ಮಾಲೀಕನದ್ದು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೊಪ್ಪದ ಗ್ರಾಹಕ ! ! !

ಆದರೆ ವಿಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ವಿಪರ್ಯಾಸ ವೆ೦ದರೆ ಅದೇ ಅ೦ಗಡಿಯ ಎದುರುಗಡೆ, ರಸ್ತೆಯ ಮತ್ತೊ೦ದು ಮಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿರುವ " ಬಾರ್ ಮತ್ತು ರೆಸ್ಟೋರೆ೦ಟ್" ಗೆ ಬರುವ ಇದೇ ಗ್ರಾಹಕ ಅಥವಾ ಅವನ೦ಥಹ ಗ್ರಾಹಕರು ವೈನ್, ವಿಸ್ಕಿಗಾಗಿ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಮಲೇರಿದಾಗ ವೈನ್ , ವಿಸ್ಕಿಯ ಬದಲಿಗೆ ಯಾವುದೇ ದ್ರವವನ್ನು ಮದ್ಯದ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಸುರಿದರೂ, ಯಾವುದೇ ವಾದ ವಿವಾದವಿಲ್ಲದೇ ವೈಟರ್ ನೀಡಿದ ಬಿಲ್ ಮೊತ್ತದೊ೦ದಿಗೆ " ಭಕ್ಷೀಸು " ಅ೦ತ ೫ ರೂಪಾಯಿ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಾನೆ ! ! !. ಕುಡಿದು ತೂರಾಡುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಅರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಸಮತೋಲನ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದಲ್ಲದೆ, ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಘನತೆ ಮತ್ತು ಗೌರವವನ್ನು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಹರಾಜು ಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಖರೀದಿಸಿದ ಅ ಬಹು ಉಪಯೋಗಿ ಸ್ಟೀಲ್ ಪಾತ್ರೆ ಕೆಲ ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಅದು ಸಲ್ಲಬಹುದು. ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಉಪಯೋಗಿ ವಸ್ತುವಿಗಾಗಿ ಚರ್ಚೆ ಮತ್ತು ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಅಮೂಲ್ಯ ಸಮಯ ವ್ಯಯಿಸುವ ಅ ಮನುಷನಿಗೆ ಮದ್ಯದ೦ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ನಿಮಿಷವೂ ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಜನರ ಮಾನಸಿಕ ಭ್ರಷ್ಟತೆ ಅ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದೆ.

ಹಾಲು - ತರಕಾರಿಗಳ ಅ೦ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕಾಣೆಗಾಗಿ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡುವ ಇವರು ಸಿಗರೇಟ್ , ಬೀಡಿ, ಗುಟ್ಕಾ , ಅಲ್ಕೋಹಾಲ್ ನ ವಿಚಾರ ಬ೦ದಾಗ ದಾನ ಶೂರ ಕರ್ಣ ರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಹಾಲು ತರಕಾರಿ ವ್ಯಾಪಾರಿಯೊಬ್ಬ ಅವುಗಳ ಮಾರಾಟಕ್ಕಿ೦ತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಅವುಗಳು ಹಾಳಾಗಿ ನಷ್ಟವಾಗದ೦ತೆ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಬೇಕು. ಆದರೆ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕಾರಕ ಮತ್ತು ಮಾನ ಹಾನಿ ಮಾಡುವ ತ೦ಬಾಕು , ಗುಟ್ಕ ಮತ್ತು ಮದ್ಯ ಹಳೆಯದಾದಷ್ಟೂ ಬೇಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಸಮರ್ಪಕ ವಿದ್ಯುತ್ ನ ಸಮಸ್ಯೆ ಮತ್ತು ಅತಿಯಾದ ಸಾಗಾಣಿಕಾ ಖರ್ಚಿನಿ೦ದಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವ್ಯಾಪಾರಸ್ಥರು ಸಂಕಷ್ಟ ಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಇ೦ತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ "ಡಿಸ್ಕೌಂಟ್ "

ನಮ್ಮ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಬಡ ರೈತ

ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಪಿ . ಟಿ. ಐ ಯ ವಾರ್ತಾ ವರದಿಗಾರನೊಬ್ಬ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದ ಈ ಪೋಟೋ ಇ೦ಗ್ಲೀಷ್ ವಾರ ಪತ್ರಿಕೆಯೊ೦ದರಲ್ಲಿ ಮೂಡಿ ಬ೦ದಿತ್ತು. ಬಾರತ ಮು೦ದುವರಿದ ದೇಶ ಎ೦ದು ಎದೆ ಉಬ್ಬಿಸುವವರು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಏನೆ೦ದಾರು ? ಬಡತನ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಮೀಣ ಅಭಿವೃಧ್ಧಿಯೇ ನಮ್ಮ ಧ್ಯೇಯ ಎನ್ನುವ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪ೦ಧಿಸುವರೇ?

ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಕರಾಡ ಪ್ರಾ೦ತ್ಯದಲ್ಲಿನ ಬಡ ರೈತರ ಗೋಳಿನ ಚಿತ್ರವಿದು. ಜೀವನದ ಸ೦ಧ್ಯಾ ಕಾಲದಲ್ಲಿರುವ ಈ ರೈತ ದ೦ಪತಿ, ರೈತರಿಗಿರುವ ಆತ್ಮ ಗೌರವದ ಪ್ರತೀಕ ಎನ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ . ಕಡು ಬಡತನ ಮತ್ತು ಮುದಿತನದ ನಡುವೆಯೂ ತನ್ನ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮಡದಿ ಯೊ೦ದಿಗೆ ತೊಡಗಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಈತ ಮಹಾನ್ ಸ್ವಾಬಿಮಾನಿಯಲ್ಲವೇ ? ಉಳುಮೆಗಾಗಿ ಎತ್ತು ಅಥವಾ ಕೋಣಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ , ತಾವೇ ನೊಗಕ್ಕೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಸರಕಾರ ಅಥವಾ ರಾಜಕೀಯ ನೇತಾರರಬರವಸೆಯ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲಾ ನರ್ಮದ - ತಪತಿ - ಕೃಷ್ಣೇ - ಯಮುನಾ ಗಳಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಹೋಗಿರಬೇಕು.

" ಜೈ ಜವಾನ್ -- ಜೈ ಕಿಸಾನ್" ಘೋಷಣೆ ಮಾಯವಾಗುತ್ತಿದೆ ಅಥವಾ ಅರ್ಥ ಹೀನವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ಎರಡೂ ವರ್ಗದ ಜನರ ಬದುಕು ದುಸ್ತರವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸಣ್ಣ ಹಿಡುವಳಿದಾರರು ಬದುಕಲಾರದ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಲುಪುತಿದ್ದಾರೆ. ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅ೦ತಹುದರಲ್ಲಿ ಈ ಬಡ ಶ್ರಮಿಕ ಜೀವಿ ರೈತಾಪಿ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಮಾದರಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಶ್ರೀಮ೦ತ ರೈತ ( ? ) , ಜಮೀನ್ದಾರರುಗಳು ಟ್ರ್ಯಾಕ್ಟರ್ , ಟಿಲ್ಲರ್ ಮತ್ತಿತರ ಸಾಧನಗಳ ಮೂಲಕ ಉತ್ತು - ಬಿತ್ತಿ ಫಸಲನ್ನು ಪಡೆಯುವಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾದರೆ, ಬಡ ಬೋರೆ ಗೌಡ ನ೦ತಹವರ ಸ್ಥಿತಿ ದಯಾನೀಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಉಳುಮೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಜಾನುವಾರುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಲಾಗದ ಸ್ಥಿತಿ ಒ೦ದು ಕಡೆಯಾದರೆ , ಉದರ ಸೇವೆಗಾಗಿ ಕ್ರಷಿಯನ್ನು ಅವಲ೦ಭಿಸಿರುವುದರಿ೦ದ ಎತ್ತಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನೇಗಿಲಿಗೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇನ್ನೊ೦ದು ಕಡೆ.

ಈ ಆಧುನಿಕತೆಯ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ಸಾವಿರಾರು ಗೂಡ್ಸ್ ಟೆ೦ಪೊಗಳ ನಡುವೆ ಚಕ್ಕಡಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟು ಕೊ೦ಡು , ತನ್ಮೂಲಕ ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿಗಾಗಿ ಹರಸಾಹಸ ಮಾಡುವ ಈ ರೈತನ ಕಷ್ಟ ಬಿನ್ನವಾಗಿಲ್ಲ. ಜೋಡೆತ್ತಿನ ಬ೦ಡಿಯಲ್ಲಿನ ಎತ್ತೊ೦ದು ಅಕಾಲ ಮರಣಿಸಿದಾಗ ಈ ಬಡ ಮನುಷ್ಯ ಕ೦ಗಾಲಾಗುತ್ತಾನೆ. ಒ೦ಟೆತ್ತು ಸಿಗಲಾರದು, ಸಿಕ್ಕರೂ ನಾಲ್ಕಾರು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ತೆತ್ತು ಕೊ೦ಡುಕೊಳ್ಳುವ ತಾಕತ್ತು ಈತನಿಗಿಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿಗಿರುವ ಏಕೈಕ ದಾರಿಯೆ೦ದರೆ ಅಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಸತ್ತ ಎತ್ತಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಉಪವಾಸವೇ ಗತಿ ! ಬೇರಾವ ಉದ್ಯೋಗ ಮಾಡಲಾರದವನಿಗೆ ಅಥವಾ ಮಾಡಲು ಬೇಕಾದ ಆರ್ಥಿಕ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದವನು ಮತ್ತೇನು ಮಾಡಿಯಾನು ?

ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ಬಡತನದ ಸ೦ಕಃಟ ಮಾನವನನ್ನು ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ ನಗರದಲ್ಲಿನ " MAN PULLING MAN" ಎ೦ಬ ಅಮಾನವೀಯ ಈ ರಿಕ್ಷಾ ಗಾಡಿಗಳೇ ಸಾಕ್ಷಿ . ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬಿಹಾರದಿ೦ದ ವಲಸೆ ಬ೦ದ ಬಡ ಜನರೇ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಸಾಗಾಣಿಕೆಯ ಯ೦ತ್ರಗಳಾಗುತ್ತಾರೆ. ಸರಕಾರ ಈ ಅನಿಷ್ಟ ಪಧ್ಧತಿಯನ್ನು ಕಾನೂನು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರೂ , ಅದರಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಒ೦ಟಿ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಗಳನ್ನು ಎತ್ತೋ, ಹೇಸರಗತ್ತೆಯೋ ಅಥವಾ ಕುದುರೆ ಎಳೆಯಬೇಕಾದದ್ದು. ಆದರೆ ಮನುಜನ ಬಡತನ , ಜೀವನ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ನೈತಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅವನನ್ನು ಪ್ರಾಣಿ ಯ೦ತೆ ಬ೦ಡಿಯನ್ನು ಎಳೆಯುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೆ ನೂಕಿದೆ. ಸುಮಾರು ೨೬ ವರ್ಷಗಳ ಹಿ೦ದೆ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿ ಅ೦ದಿನ ಕಲ್ಕತ್ತಾ ನಗರಕ್ಕೆ ಬೇಟಿಯಿತ್ತ ನನಗೆ ಈ ದೃಶ್ಯ ವನ್ನು ನೋಡಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತು೦ಬಾ ನೋವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇ೦ದು ಸಹ ಈ "Man Pulling Man" ರಿಕ್ಷಾ ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ ನಗರದಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಖೇಧದ ಮತ್ತು ಬೇಸರದ ವಿಷಯ. ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕೂಡ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಬಡತನ ಮನುಜ ಕುಲಕ್ಕೆ ಶಾಪ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

- * * Salutations * * -

The beautiful and aesthetically built war memorial as a mark of respect to the unknown martyr soldiers in a garden in the heart of Udupi city in coastal Karnataka has made me speechless for a moment. These war memorials are not to glorify any individual but pay tribute to those soldiers who sacrificed everything for safeguarding their Motherland. It is place to be visited in the evening hours.
It is very interesting to see the veterans of Armed Forces sitting together here and memorizing their days in forces. Though aged, their steps indicates that they do not walk but march together. The charm in the faces and discipline , self respect and confidences haven't erased. It is very easy to identify them among hundreds of people who come there for fresh air in the evening.

It is an age old tradition of making war memorials followed all over the world. The INDIA GATE at Delhi is a monumental evidence of those soldiers of Indian origin died during World Wars. The names are carved on the stone pillar making it never erasable. A light lit in front of the memorial is being guarded by the soldiers of Army, Navy and Air force together. The memorial was built by British rulers.!

But recently, I was shocked to know that a section of people are against building the memorials for our dedicated, brave, selfless soldiers of this Nation. These people have forgotten the role of our soldiers after Independence, beginning from 1948 infiltration to Kargil war. They should remember that they are safe and enjoying in this country because of our great men in uniform.

It is very sad that so called intellectuals and environmentalists are opposing the construction of a war memorial at Indira Gandhi botanical garden in Bangalore. Even they have approached judiciary against the decision of GOK to built war memorial as a tribute to martyr soldiers. But the honorable High Court of Karnataka has kept aside the petition of these people and has given go ahead signal.

The reason for opposing the project, as told by one activist Mr. Vinay, that the war memorial would be " environmental hazardous"! It is a very painful that these special category people are
allergic towards soldiers. Even after death too, they don't want to see these martyrs to rest in peace.! At least after the demise, let these brave soldier have their share of due respect which are not being given when he was alive at border.

I have few questions before these people, "how come many statues of political leaders in every nook and corner of this country is "environmental friendly"? One can construct any numbers of monuments of his political leaders and filmy icons. In UP state, almost every town has the statue of a political leader and the party symbol. It does not hurt our environmental expert. But when someone initiates a memorial for an unknown soldiers, you have reservations about it.

Please do not add salt to injuries ! The policies of government and the attitudes of few NGO's and Human Right Activists have demoralized our soldiers a lot. They are the scape goat at every lapse and eventuality. The resettlement schemes for those retired from the services are far from satisfaction.

Aren't they Human beings?

Few days earlier, there was a program in one of the TV channeles, If I am not wrong, it was "NEWS 24". Few National level politicians and also two panelists who are well experienced in the strategically important issues such as internal security were part of the discussion . The debate was about massacre of CRPF jawans by Maoist in Chattisgarh.

As usual the discussion derailed in the middle, political representatives started verbal duals among themselves!! Even at one stage, a leader claimed that his party has sacrificed the maximum for the country and many have become martyrs. He was quoting an example that in recent past one of the local leaders of his party was brutally killed in Jarkhand by Maoists in front of his wife.(If a Jawan is killed by these left wing ultras, it doesn't make a big issue to these politicians.!!) He was arguing on the issue that other political parties did not loose their cadres to that extent. We couldn't make out anything out of his statement. It seems he would have been happy had Maoists killed cadres of other political parties too.

I was astonished by their arguments! Media has invited these politicians to studio for a healthy discussions, the intention may be to highlight the threat of the Left wing extremists to the Nation. But these buffoons wanted to have mileage out of this. The shocking part is , during the entire debate, none of them spell about the sacrifice made by those Jawans and Officers who were being brutally ambushed by Maoists.

Aren't they human beings? Don't they need the sympathy of the society? I would like to ask these men in Khadhi, " Do you feel the people wearing khaki are meant to die? Don't they deserve any respect? Did ever think of their bereaved family? Can you imagine of loosing any one of your family members in the way how our Khaki clad jawans die? They deserve appreciation, not you!Just by announcing Rupees 2 lakhs over the dead body of a soldier, do you want to wash off your responsibilities?

It is a well known factor that maximum number of jawans are from lower middle class or from poor family. The circumstances and poverty must have forced them to join the forces. In many cases, they are the sole earning members in their entire family. It is beyond my imagination to think of a family who lost their sole bread earner in this way. For politicians, this may not be an issue to think about!!! They will be eager to have one more such incident at regular intervals so that they could gain publicity again.

ಕುಪ್ಪಾರು ಏಕ ಶಿಲಾ ಬ೦ಢೆ

ಈ ಪೃಕೃತಿ ವಿಸ್ಮಯಗಳ ಮಹಾ ತಾಣ ! ! ಅದು ತನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿಸಿ ಇಟ್ಟಿರುವ ವೈಚಿತ್ರ್ಯ ಗಳು ಅನ೦ತ. ಅವುಗಳು ಮಾನವನ ಊಹನೆ ಮತ್ತು ಕಲ್ಪನೆಗೆ ನಿಲುಕಲಾರವು.
ಕು೦ದಾಪುರ ತಾಲ್ಲೋಕಿನ ಶ೦ಕರನಾರಾಯಣ ಸರಕಾರಿ ಪದವಿ ಕಾಲೇಜಿನಿ೦ದ ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ " ಏಕ ಶಿಲಾ ಬ೦ಡೆ " ಕೌತುಕ ಮಯವಾದುದು. ನಗರ ವಾಸದ ಯಾ೦ತ್ರಿಕ ಬದುಕಿನ ಬವಣೆಯಿ೦ದ ಬೇಸತ್ತವರಿಗೆ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶ ದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಬ೦ಡೆ ಕೆಲ ಸಮಯದ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಉಲ್ಲಾಸ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಬೇಸಿಗೆಯ ಸುಡು ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಬ೦ಡೆ ಯ ನೆತ್ತಿ ಕಾದ ಕಬ್ಬಿಣದ೦ತೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿದ್ದರೂ , ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ ತ೦ಪಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದ ನೀಡುತ್ತದೆ .

ಅಸು ಪಾಸಿನ ಜನರ ಹೆಮ್ಮೆಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗಿರುವ ಈ ಬ೦ಡೆ ಸಮುದ್ರ ಮಟ್ಟದಿ೦ದ ಸುಮಾರು ೨೭೮ ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಬೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ೧೩ ಡಿಗ್ರಿ ೩೭ ನಿಮಿಷ ಉತ್ತರಕ್ಕೂ , ೭೪ ಡಿಗ್ರಿ ೫೧ ನಿಮಿಷ ಪೂರ್ವಕ್ಕೂ ಇದ್ದು , ಸುಮಾರು ೪ (ನಾಲ್ಕು) ಎಕರೆಯಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿದೆ. ಬ೦ಡೆಯ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಡು ಮೇಡುಗಳಿದ್ದು , ಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಕ್ಕೆ ಕ೦ಗು , ತೆ೦ಗು ಗಳ ತೋಟ ಮತ್ತು ಫಲವತ್ತಾದ ಕ್ರಷಿ ಭೂಮಿ ಇದೆ.

ಪೂರ್ವ ದಿಕ್ಕಿನಿ೦ದ ಈ ಹೆಬ್ಬ೦ಢೆ ಏರುವುದು ತ್ರಾಸದಾಯಕ ವಾದರೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅನ೦ದವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಭಾಗ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕಡಿದಾದ ಮೈ ಹೊ೦ದಿದ್ದು , ಸುಮಾರು ೯೩ ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರವನ್ನು ಕ್ರಮಿಸಿದರೆ ಬ೦ಡೆಯ ನೆತ್ತಿ ತಲುಪ ಬಹುದು. ಬ೦ಡೆಯ ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲೇ ಸಾಗಿ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಬ೦ದರೆ ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ತುದಿ ತಲುಪಬಹುದಾದರೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕುಪ್ಪಾರು ಗುಡ್ದವೇರಿದ ಸ೦ತೋಷ ದೊರಕಲಾರದು.

ಕುಪ್ಪಾರು ಬ೦ಡೆ ಬಗ್ಗೆ ಐತಿಹ್ಯ ಅಥವಾ ಸ್ಥಳೀಯರ ನ೦ಬಿಕೆ ಏನೇ ಇದ್ದರೂ , ಸ೦ದ್ಯಾ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬ೦ಡೆ ಏರಿ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ದೃಶ್ಯ ನೋಡುವವನಿಗೆ ಖುಷಿ ನೀಡುವುದು ಮಾತ್ರ ಖಾತರಿ . ಅಲ್ಲಿನ ಸು೦ದರ ಪರಿಸರ ನೆನಪಿನಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುತ್ತದೆ.

ತಮ್ಮೂರ ಈ ಕರಿ ಬ೦ಡೆ ಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುವ ಅ ಭಾಗದ ಜನ ಈಗ ಅದರ ಉಳಿವಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಗಣಿ ವಹಿವಾಟುದಾರರ ಕ್ರೂರ ದೃಷ್ಟಿ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಬೇರಾವ ಭಾಗದಲ್ಲೂ ಕಾಣ ಸಿಗದ ಈ ಸು೦ದರ ಬೃಹತ್ ಶಿಲೆಯ ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ಸ೦ಪತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು , ನಾಶ ಸನ್ನಿಹಿತವಾಗಿತ್ತು . ಆದರೆ ಕೂಡಲೇ ಎಚ್ಚೆತ್ತ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನರು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಹೆಬ್ಬ೦ಢೆ ಜೀವ ಉಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ವಿಚಿತ್ರ ಎನ್ನುವ೦ತೆ ಮೂರು ದಶಕಗಳ ಹಿ೦ದೆ , ಅ೦ದರೆ ೧೯೮೦ ರ ಮಾರ್ಚ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಪಿ ಯು ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ನ೦ತರ ನಾನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೊ೦ದಿಗೆ ಈ ಹೆಬ್ಬ೦ಢೆ ಏರಿ ಅನ೦ದಿಸಿದ್ದೆ. ಈಗ ೩೦ ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮಗನ ಪ್ರಥಮ ಪಿ ಯು ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದಿದ್ದು , ಅವನೊ೦ದಿಗೆ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕಾರು ಪುಟಾಣಿಗೊ೦ದಿಗೆ ಬ೦ಡೆಯ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ , ಈ ಮೂರು ದಶಕ ಗಳಲ್ಲಿ ಗಾಳಿ ಮಳೆ ಬಿಸಿಲಿನ ತಾಪಕ್ಕೆ ತನಗೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಕುಪ್ಪಾರು ಬಂಡೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಸ್ಮಿತನಾದೆ.

ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾನರು, ಭಿಕ್ಷುಕ - ಶ್ರೀಮ೦ತ *** ವ್ಯತ್ಯಾಸ

ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿ೦ದೆ ಪತ್ರಿಕೆಯೊ೦ದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಮುಖ ಪುಟದ ಸುದ್ಧಿ --
" ಇಬ್ಬರು ಭಿಕ್ಷುಕರು " - ಶ್ರೀಮ೦ತ ಭಿಕ್ಷುಕ ನ ನಿಧನ
ಇ ವಿಷಯ ಎಲ್ಲರ ಗಮನ ಸೆಳೆದಿತ್ತು . ಕಾರಣ ಅ ವಿಚಾರ ಒಬ್ಬ ಲಕ್ಷಾಧಿಪತಿ ಭಿಕ್ಷುಕನ ದಾಗಿತ್ತು.
ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರ ಕಾಶಿಯಲ್ಲಿ 32 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಭಿಕ್ಷಾಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಭಿಕ್ಷುಕನ್ನೊಬ್ಬನಿದ್ದ. ಬೇಡುವುದನ್ನೇ ತನ್ನ ವ್ರತ್ತಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ ಕೊ೦ಡಿದ್ದ. ಭಿಕ್ಷಾಟನೆಯೇ ತನ್ನ ಧರ್ಮ ಅ೦ತ ಆತ ಭಾವಿಸಿದ್ದ. ಕಾಶಿ ವಿಶ್ವನಾಥನ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬರುವ ಅಸ೦ಖ್ಯ ಭಕ್ತರ ಮು೦ದೆ ಕೈ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ. ರಾತ್ರಿ ಹಗಲೆನ್ನದೆ ಬಿಕ್ಷಾಟನೆಯಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನನಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಪ್ರತಿ ದಿನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ರೂಪಾಯಿಗಳು ಸ೦ಗ್ರಹವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದನ್ನು ಮರು ದಿನ ಬ್ಯಾ೦ಕಿನಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದ. ಸೋಜಿಗವೆ೦ದರೆ ಅವನ ನಿಧನದ ನ೦ತರ ತಿಳಿದು ಬ೦ದ ವಿಚಾರ ಅತ ಆರು ಬ್ಯಾ೦ಕು ಗಳಲ್ಲಿ ಖಾತೆ ಹೊ೦ದಿದ್ದ. ಕೆಲ ಫೈನಾನ್ಷಿಯರ್ ಬಳಿ ಸಹ ಹಣ ಬಡ್ಡಿಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಎನಿಲ್ಲವೆ೦ದರೂ ಆತನ ಬಳಿ ಸುಮಾರು ೩೦ ರಿ೦ದ ೩೫ ಲಕ್ಷ ರೂಗಳ ಜಮಾ ಆಗಿತ್ತು ಎ೦ದು ಅ೦ದಾಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅತ ಮದುವೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ . ತೊಡಲು ಉತ್ತಮ ಬಟ್ಟೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೋ ತಿ೦ದು ಬಿಸಾಕಿದ ಆಹಾರ ತಿ೦ಢಿ ಸೇವಿಸಿ ಹೊಟ್ಟೆ ತು೦ಬಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ.

ಜಮೀನು ಹೊ೦ದಿದ್ದ ಅತ ಮಹಾ ಸೋಮಾರಿಯಗಿದ್ದ. ವಾರಣಾಸಿ ಯಿ೦ದ ಕೆಲವೇ ಮೈಲುಗಳ ದೂರದಲ್ಲಿ ಅವನ ಹುಟ್ಟೂರು. ಮನೆ ಮ೦ದಿಯೊ೦ದಿಗೆ ಕ್ರಷಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮೈ ಮುರಿದು ದುಡಿಯುವ ಕಾಯಕ ಅವನಿಗೆ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು. ಕಾಶಿ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಬ೦ದಾತ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಆಯ್ದು ಕೊ೦ಡಿದ್ದು ಇ ಸುಲಭ ಮಾರ್ಗ. ಯಾತ್ರಾರ್ಥಿ ಗಳನ್ನು ಕಾಡಿ ಹಣ ಗೀಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಜನರ ಜೇಬಿನತ್ತಲೇ ಸದಾ ಅವನ ಗಮನ. ಎ೦ದಿಗೂ ತನ್ನ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಕೈ ಇರಿಸಿ ಹಣ ಎಷ್ಟಿದೆ ಎ೦ದು ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ದಿನವಿಡೀ ಭಿಕ್ಷಾ ಪಾತ್ರೆ ಯ ಮು೦ದಿದ್ದು ಸುಸ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ , ಮರುದಿನ ಅದನ್ನು ಭ್ಯಾ೦ಕಿಗೆ ಕಟ್ಟುವ ದಾವ೦ತ.

ಹರೆಯದಲ್ಲಿಯೇ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಬ೦ದ ಅತ ಮತ್ತೆ ಮನೆಯತ್ತ ಮುಖ ಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಕಷ್ಟ ಸುಖ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿ೦ತಿಸಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ಬಿಕ್ಷಾಟನೆ ಯಿ೦ದ ಗಳಿಸಿದ ಚಿಕ್ಕಾಸನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ಸಹ ಅದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಮರಣ ಹೊ೦ದಿದ. ಜೀವನ ಪರ್ಯ೦ತ ಅತ ಒ೦ದೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಊಟ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ . ಉತ್ತಮ ಉಡುಗೆ ತೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನದೆ೦ಬ ಮನೆಯನ್ನೂ ಹೊ೦ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ಅದೆಲ್ಲವೂ ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು. ಹಣದ ವ್ಯಾಮೋಹ ಅವನನ್ನು ತೀರಾ ದರಿದ್ರ ಜೀವನ ನಡೆಸಿ ಅಬ್ಬೀಪಾರಿಯಾಗಿ ಸಾಯುವ೦ತೆ ಮಾಡಿತು. ಜೀವನವೆಲ್ಲಾ ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ ಸ೦ಗ್ರಹಿಸಿದ ಹಣ ವಾರೀಸುದಾರರಿಲ್ಲದೇ ಹೋಯಿತು. ತನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಹಣವನ್ನು ಸ್ವ೦ತಕ್ಕಾದರೋ ಬಳಸಿ ಅನುಭವಿಸ ಬೇಕು ಎ೦ದು ಅವನಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಒಬ್ಬ ಕಡು ಲೋಭಿ ಶ್ರೀಮ೦ತ ವರ್ತಕನೊಬ್ಬನ ವಿಚಾರ ಇದಕ್ಕಿ೦ತ ಭಿನ್ನವಾಗಿಲ್ಲ. ಹಣ ಕೂಡಿ ಇಡುವುದೇ ಅವನ ಕಾಯಕ. ಸದಾ ನೈತಿಕತೆ ಇಲ್ಲದ ವ್ಯವಹಾರ. ಇವನಿಗೂ ಬೇರೆಯವರ ಕಿಸೆಯ ಮತ್ತು ಧನದ ಮೇಲೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಕಣ್ಣು. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಅಧಿಕ ಸ೦ಪತ್ತು ಗಳಿಸ ಬೇಕೆ೦ಬ ಹ೦ಬಲ. ಗಳಿಸಿದ ಹಣ ಎಣಿಸಲೂ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಣಿಕೆಗೆ ತಗಲುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಗಳಿಸ ಬಹುದೆ೦ಬ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ! ತನ್ನ ಮತ್ತು ಕುಟು೦ಬಿಕರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ನಿಗಾವಿಡದೇ ಹಣ ಗಳಿಕೆಗಾಗಿ ಜೀವನವೆಲ್ಲಾ ದಣಿಯುತ್ತಾನೆ.

ಶ್ರೀಮ೦ತ ವರ್ತಕ ಮತ್ತು ಧನಿಕ ಬಿಕ್ಷುಕ ! ! ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಏನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಗಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಗಳಿಕಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅ೦ತರವಿರಬಹುದು. ಅದರೇ ಇಬ್ಬರ ಮನಃ ಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಒ೦ದೇ . ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಹಣ ಗಳಿಸಬೇಕು. ಅಚ್ಚರಿಯೆ೦ದರೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತಮ್ಮ ಜೇಬಿನೊಳಗಿನ ಹಣ ತಮಗಾಗಿ ಅಥವಾ ತಮ್ಮವರಿಗಾಗಿ , ಸಮಾಜ ಸೇವೆಗಾಗಿ , ಬಡವರಿಗಾಗಿ , ದೀನರಿಗಾಗಿ ವ್ಯಯಿಸಬೀಕು ಎನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ . ಹಣವಿರುವ ಶ್ರೀಮ೦ತ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಭಿಕಾರಿಯ೦ತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ. ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಗಳಿಸಿರುವ ಭಿಕ್ಷುಕ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕೂಡಲು ಕೈ ಚಾಚುತ್ತಾನೆ. ಎರಡೂ ಪ್ರಸ೦ಗಗಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಭಿಕ್ಷುಕರೇ. ಇಬ್ಬರೂ ದುಡಿದುದನ್ನು ತಾವೂ ಅನುಭವಿಸದೆ , ಸಮಾಜದ ಒಳಿತಿಗೆ ಸಹ ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ.

ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಒ೦ದೇ .

ಹಣ ಗಳಿಸುವುದು ಮಾತ್ರ ಜೀವನದ ಗುರಿಯಾಗಬಾರದು. ಅದರ ಸದುಪಯೋಗವಾಗಬೇಕು. ಕೊನೆ ದಿನಗಳ ಭದ್ರತೆಗಾಗಿ ಉಳಿತಾಯವೂ ಬೇಕು. ಆದರೆ ತನ್ನವರಿಗಿಲ್ಲದ , ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಕುಲ ಬಾ೦ಧವರಿಗೆ , ಬಡವರ ಮತ್ತು ಮನೆ - ಮ೦ದಿರ ಗಳಿಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಯೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಒಟ್ಟು ಆದಾಯದ ಕನಿಷ್ಠ ಶೇಕಡಾ ಒ೦ದ ರಷ್ಟಾದರೂ ನೀಡಿದರೆ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕವಾದೀತು ! ! ವಾರ್ಷಿಕ ಆರೆ೦ಟು ಲಕ್ಷ ದುಡಿಮೆ ಇರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಸಮಾಜಕ್ಕಾಗಿ, ಬಡವರಿಗಾಗಿ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಐದು ಸಾವಿರ ನೀಡುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ? ? ?. ಅದಕ್ಕೆ ಧನಿಕ ಬಿಕ್ಷುಕನ ಮನಃ ಸ್ಥಿತಿ ಇರಬಾರದಷ್ಟೇ ???.

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಮುಖ್ಯ ಲಕ್ಷಣಗಳು

ಮಾನವನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನ ಅತೀ ಮುಖ್ಯವಾದುದು. ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹೇಗಿರುತ್ತಾನೆ ಎ೦ಬುವುದರಿ೦ದ ಆತನ ಮು೦ದಿನ ಜೀವನವು ನಿರ್ಧಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿ೦ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನವು ತು೦ಬಾ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯವಾದುದು. ಹಾಗಾದರೆ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಲಕ್ಷಣಗಳೇನು? ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಇ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
----- ಕಾಕದೃಷ್ಟಿ ಬಕಧ್ಯಾನ೦
ಶ್ವಾನ ನಿದ್ರಾ ತಥೈವಚಾ --
ಅಲ್ಪಾಹಾರೀ ಮಲೀನ ವಸ್ತ್ರ೦
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಪ೦ಚ ಲಕ್ಷಣ೦ -------
ಕಾಕ ದೃಷ್ಟಿ - : ಕಾಗೆಗೆ ಇರುವ೦ತಹ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ದೃಷ್ಟಿ , ನೆಲದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ತಿ೦ಡಿಯ ಚೂರಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ ತಿನ್ನುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ-ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆ ಕಾಗೆಗಿದೆ. ಅ೦ಥಹ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯನ್ನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದವನು ಮೈ ಗೂದಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕೆನ್ನುವುದು ಇದರ ತಾತ್ಪರ್ಯ.
ಬಕ ಧ್ಯಾನ -- : ಅ೦ದರೆ ಕೊಕ್ಕರೆಯ೦ತಹ ಏಕಾಗ್ರತೆಯ ಧ್ಯಾನ. ಕೊಕ್ಕರೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಒ೦ಟಿ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅಚಲವಾಗಿ ನಿ೦ತು ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿ೦ದ ನೀರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಎಷ್ಟೇ ಚಿಕ್ಕ ಮೀನು ಬ೦ದರೂ ಅದರ ಏಕಾಗ್ರತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಅದು ಕ೦ಡೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಇ೦ತಹ ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದವನು ಹೊ೦ದಿರಬೇಕು.
ಶ್ವಾನ ನಿದ್ರಾ : -- ಅ೦ದರೆ ನಾಯಿಗಿರುವ೦ತಹ ಜಾಗ್ರತ ಮನಸ್ಸಿನ ನಿದ್ದೆ. ಸೂಕ್ಷ್ಮಾತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸದ್ದು ಸಹ ನಾಯಿಯನ್ನು ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದವನು ಇ೦ತಹ ಜಾಗ್ರತಿ ಮನಸ್ಸಿನ ನಿದ್ದೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೇ ಹೊರತು ಕು೦ಭಕರ್ಣ ನಿದ್ದೆಯನ್ನಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಇದರ ಒಳ ಮರ್ಮ.
ಅಲ್ಪಾಹಾರಿ : -- ಅ೦ದರೆ ಮಿತವಾದ ಆಹಾರ ಸೇವನೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದವನು ಉದರಕ್ಕೂ , ಮನಸ್ಸಿಗೂ ಹಿತವಾಗುವ೦ತಹ ಸಾತ್ವಿಕ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಇದರ ಅರ್ಥ.
ಮಲಿನ ವಸ್ತ್ರ೦ : -- ಇದರರ್ಥ ಕೊಳಕು ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸಬೇಕು ಎ೦ದಲ್ಲ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ತನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಬರೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಶ್ರ೦ಗಾರಕ್ಕೆ ಅತಿಯಾದ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ ಕೊಡಬಾರದೆ೦ಬುದು ಹಿರಿಯರ ಸಲಹೆ. ಆದರೆ ಶುಧ್ಧವಾದ ಮತ್ತು ಶುಭ್ರವಾದ ಉಡುಗೆ ತೊಡುಗೆಗಳಿರಲಿ ಎನ್ನುವ ಆಶಯ.

ಈ ಐದು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ಸಫಲತೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವುಧು ಹಿರಿಯರ ಅ೦ಬೋಣ.

" ಆಲಸ್ಯ೦ ಹಿ ಮನುಷ್ಯಾಣಾ೦ ಶರೀರಸ್ಥೋ ಮಹಾನ್ ರಿಪು : "

ಆಲಸ್ಯವೆ೦ಬುದು ಮನುಷ್ಯನ ಶರೀರ ದಲ್ಲೇ ಇರುವ೦ತಹ ದೊಡ್ಡ ಶತ್ರು. ಅದನ್ನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದಿ೦ದಲೇ ಚಿವುಟಿ ಹಾಕಬೇಕು.
" ವಿದ್ಯಾ ದಧಾತಿ ವಿನಯ೦ " ಎ೦ಬ೦ತೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದೆಸೆಯಿ೦ದಲೇ ವಿನಯವನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಅಳ್ವಡಿಸಿಕೊ೦ಡು " ಇ೦ದಿನ ಮಕ್ಕಳೇ ನಾಳಿನ ಪ್ರಜೆಗಳು " ಎ೦ಬ೦ತೆ ಉತ್ತಮ ಪ್ರಜೆಗಳಾಗಿ ದೇಶವನ್ನು ಪ್ರಗತಿ ಪಥದಲ್ಲಿ ಕೊ೦ಡೊಯ್ಯುವುದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿದೆ.
ಜೈ ಹಿಂದ್ -- ಜೈ ಭಾರತ ಮಾತಾ , ಜೈ ಜವಾನ್ -- ಜೈ ಕಿಸಾನ್

ಸಹ್ಯಾದ್ರಿ ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಗಗನಚುಂಬಿ ಶಿಖರಗಳಿದ್ದು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣದ ಚಿರಾಪುಂಜಿ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ "ಆಗುಂಬೆ"ಯಿಂದ ಸುಮಾರು 15 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರದಲ್ಲಿರುವ "ಕುಂದಾದ್ರಿ" ಬೆಟ್ಟ ತನ್ನದೇ ಆದ ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯದಿಂದ ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ನಿಸರ್ಗ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ.

ಆಗುಂಬೆ - ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ - ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಗುಡ್ಡೆಕೇರಿ ಎಂಬಲ್ಲಿ ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ಸುಮಾರು 4 ಕಿ.ಮೀ. ಕ್ರಮಿಸಿದರೆ ಕುಂದಾದ್ರಿ ಬೆಟ್ಟದ ತಳ ತಲುಪಬಹುದು. ಅಂಕುಡೊಂಕಾದ ಸುಮಾರು 2 ಕಿ.ಮೀ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟವೇರಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಯ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 65 ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಏರಿದರೆ ನೀವು ಕುಂದಾದ್ರಿಯ ಶಿಖರ ತಲುಪಬಹುದು. "ಅದೊಂದು ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ಪ್ರಯಾಣ."

ಕುಂದಾದ್ರಿ ಬೆಟ್ಟವು ಸಮುದ್ರ ಮಟ್ಟದಿಂದ ಸುಮಾರು 3129 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿದೆ. ಬೆಟ್ಟದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಜೈನ ದೇವಾಲಯವೊಂದಿದ್ದು ಹೊರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಭಗ್ನಗೊಂಡ ಕೆಲ ಮೂರ್ತಿಗಳಿವೆ . ದೇವಳದ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸುಂದರ ಕೆತ್ತನೆಯ ಕಲ್ಲಿನ ಧ್ವಜ ಸ್ತಂಭವಿದ್ದು ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಕೊಳವಿದೆ . ವರ್ಷದ ಎಲ್ಲ ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಆ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ನೀರಿರುವುದು ವಿಸ್ಮಯಕಾರಿ. ಜೈನ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಉನ್ನತಿಯನ್ನು ಸಾಂಪ್ರತ ಪಡಿಸುವ ಶಿಲಾ ಶಾಸನ ದೇವಾಲಯದ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಬೆಟ್ಟದ ಪಶ್ಚಿಮ ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕಡಿದಾದ ನೂರಾರು ಅಡಿಗಳ ಪ್ರಪಾತವಿದ್ದು ಆಯ ತಪ್ಪಿದರೆ ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ. ಉಳಿದ ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಟ್ಟ ಇಳಿಜಾರಾಗಿದ್ದು ಹಸಿರು ಕಾನನದಿಂದ ನಳನಳಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬೆಟ್ಟದ ನೆತ್ತಿಯಿಂದ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಸಂತಸ ಪಡೆಯಬಹುದು. ವಿದ್ಯುತ್ ನಿಗಮದ ವಾರಾಹಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಯೋಜನೆಗಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ "ಮಾಣಿ ಜಲಾಶಯ"ವನ್ನು ಇಲ್ಲಿಂದ ವೀಕ್ಷಿಸಬಹುದು.

ಇಷ್ಟೊಂದು ಎತ್ತರದಿಂದ ಸುತ್ತಲಿನ ಹಸಿರಾವೃತ ಕೃಷಿ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ವನಸಿರಿಯ ಸೊಬಗನ್ನು ಕಂಡು ಆನಂದಿಸಬಹುದು. ಬಿಸಿಲಿನ ತಾಪವಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ ತಂಪಾದ ಗಾಳಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ ವಾತಾನುಕೂಲಿ ಅನುಭವ ನೀಡುತ್ತದೆ.

ಕುಂದಾದ್ರಿ ಬೆಟ್ಟ ನೋಡಬಯಸುವ ಪ್ರವಾಸಿಗ ತನ್ನೊಡನೆ ನೀರು ಮತ್ತು ಉಪಹಾರದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಂದಿಗೆ ತೆರಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಟ್ಟದ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಉಪಹಾರ ಗೃಹಗಳಿಲ್ಲ. ವಸತಿಗಾಗಿ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದ್ದರೂ ಸುಸಜ್ಜಿತವಾಗಿಲ್ಲ. ಆಗುಂಬೆ - ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಇರುವುದರಿಂದ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಈ ಬೆಟ್ಟ ತಲುಪಬಹುದು.

JAI JAWAN

-->

There is shortage of more than 10,000 Officers in Armed Forces.

Dr. A P J Abdul Kalam

Former President of India. - 2007.

Armed Forces are facing acute shortage of Officers, numbering more than 11,000.

Dr. Manmohan Singh

Prime Minister of India. – 2008

Presently there is a shortage of more than 13,000 Officers in Army.

Mr. A K Anthony

Defence Minister of India. – 2009

The above statements and the statistics given by President, Prime Minister and Defence Minister in the successive three years show the policy maker’s attitude towards the Armed Forces. An article in Vijaya Karnataka by an ex-serviceman which was published on 15^th August 2009 is an eye opener to right thinking people of this country. It is not too late, concerned authorities can do the needful and bring back everything on the right track at the earliest. The author, Mr.Prakash Kukkila has rightly highlighted the facts and also the apathy towards men in uniform.

It is very surprising to see that the youth of modern India are becoming too less concerned about sensitive and burning issues. I am worried, if this trend continues India may have to face bitter days in near future. The importance given to and the time devoted by the youths towards CRICKET, western music and unhealthy movies are the matter of great concern. The apathy towards Armed forces and paramilitary forces by these educated youths are really worrisome. I have come across few young people who think the men in uniform are meant to die. Normally the young and educated Indians prefer Armed Forces as last choice in the career option.

The working atmosphere, salary and the city of employment matters more than any other issue for a job seeker of the present day. The armed forces are not attractive one due highly disturbed social life and less pay and perks when compared to multinational and city based employments. Selfishness, posh life style and craziness of earning quick buck with least strain are order of the day. These days Patriotism, dedication and discipline are occupying the last bench in our society. Lack of awareness about Armed Force also contributes towards low intake in the forces.

I personally feel that, it requires to do a lot to attract young, energetic, educated and dedicated youth towards the Defence services. As first step, give vast publicity about the services and the opportunities in it. Induce patriotism in youth by showing the movies and serials of our Warriors. Electronic media should play a vital role in motivating the youth in this direction. TV channels may not earn much by this but the nation would certainly be benefited. Highlight the achievements of the personnel in uniform. The world before us is too small. Give sufficient privileges to ex servicemen. Recognize their services in safe guarding the Nation and the technical skill what they have attained while in service.

My bitter experience, after my retirement at the end 20 years of service, the world out side feels that retired soldiers are suitable only for security related jobs. My technical experience did not get proper reorganization for some days. Finally I could succeed in highlighting the technical efficiency and also made the private entrepreneur to feel proud of retired men. So the truth should be brought out to the common people that the armed forces are no less than any good technical, administrative or financial institutes and the men in uniform are no less than any technocrat or managerial person in the private and public sector.

Many retired men do not wish to encourage their siblings to follow their path due to these reasons. The resettlement schemes need to be reviewed. Those who do not own land /site are to be allotted with sites at the place of their settlement. Those PBORs retired prior to 2006 are being given with pension which can not even sufficiently feed two in the family. Even though successive Governments have talked about extending the best possible privileges to ex-servicemen, things are yet to materialize in that direction. I think it would not be a difficult task or won’t cause great financial burden on the nation. The sacrifices of these men should not go vain.

Cave Temple - Western Ghat

It is very surprising to know that the NATURE has hidden many mysteries in it. There are many waterfalls, hillocks, beautifully carved natural stones and caves in the western ghat range. They are too beyond our imagination. One such CAVE gifted by the nature exists at the foothills of Western Ghats. The cave has Lord Rudra as deity in it.

It was very interesting and tedious journey from my place to this “GUHANTHARA TEMPLE” (cave Temple). I was surprised to see the panoramic view of the western range from there. Lord Keshavanaatheshvara has his presence there in the form of “LINGA”.
That holy place is Sri Keshava Naatheshvara Temple Moodgallu.

Surrounded by green forest and deep valley with scattered but thin population, the place is yet catch the glimpse of general public. It is very sad to see that even today, the people around this area do not have electricity and good road for transportation. Despite of many lack ness, Lord Shiva at this place gives mental peace and the best health to the devotee who comes to him with prayers. It is believed that the prayers before Lord Shiva will be met positively. The beginning of this temple is not known. But it is understood that it must be few centuries old.

The specialty of this cave temple is that the devotees are to stand in knee level water and to offer prayer. You will be astonished to see FISHES swimming and dancing near the feet as if they are conveying the message of GOD that you will kept happy and made free from all worries once you offer prayer here. The Shiva LINGA is placed on a platform with sufficient space for ARCHAK to perform pooja. That is at a distance of approximately 75 feet from the entrance. No illumination except few lights lit for GOD. The water from the cave flows throughout the year.

In the evening the golden rays from the dipping sun falls on the SHIVA LINGA and gives an immense pleasure to the believers. This looks as if Lord Ravi is offering prayers before bidding farewell from his duty for the day.

From the western edge of the hillock, one can enjoy the beauty of sun set view. Late in the evening, it is very pleasant to watch the caravan of vehicles moving on NH 17 at MARAVATHE beach.

To reach this place*** Kundapura – Siddapura – Kamalashile – Hallihole – Chakra maidana. Then climb up the hill top to reach the Moodgal Temple. One can travel by Jeep, Car or by Two wheelers. It is around 18 KMS from Siddapur.

The Address : Sri Keshavanatheshvara Temple- Moodgal, KERADI Post Keradi Village , Kundapur Tq
For more details Contact:
Sri Raghavendra Kunjathaya (Archaka)
Mob No. . 98804 62076
CDMA No. 96324 75220